Reizen in tijden van corona. Een keer in de zoveel tijd trek ik eropuit voor een trip met mezelf. Zo heb ik de afgelopen jaren de halve wereld afgereisd en denk ik thuis met verlangen terug naar die bijzondere plekken die ik mocht bezoeken. De Duitse taal kent een prachtig woord dat dat gevoel omschrijft: ‘fernweh’, een verlangen naar het onbekende, de tegenhanger van heimwee dus. In coronatijd, dat we inmiddels misschien al het coronatijdperk kunnen noemen, is die honger ook te stillen, want we wonen in een prachtig land waar nog zoveel te ontdekken is, ook coronaproof. Afgelopen zomer lieten mijn vriend en ik ons al verrassen door ons land. En ook voor mijn solotrip van deze week steek ik de landsgrens niet over (of nouja, misschien heeeel even…).
♡ Rust en reflectie ♡
Ik ben afgelopen maandag naar een heerlijk appartement in Gelderland gereden, in het mooie Berg en Dal. Met een auto vol leesvoer, papier, pennen en schriften. Want deze trip staat naast het genieten van de natuur ook in het teken van keuzes maken en uitvogelen waar ik me de komende tijd op wil richten. Want juist in deze gekke periode is vertragen en tijd nemen voor rust & reflectie voor mij belangrijk. Helemaal met het oog op de nieuwe routekaart van de overheid. Dus ben ik begonnen met het uitstippelen van mijn ‘routekaart’ voor de komende maanden. Dat is er in de zomer vanwege drukte weer eens bij ingeschoten.
♡ Geen haast ♡
Maar alles op z’n tijd, plannen maken is tegenwoordig toch lastig. En alsof degene van wie ik het appartement huur het wist. Op een kaartje aan de muur werd dat namelijk nogmaals bevestigd, er stond op: ‘Geen haast’. Toen de volgende dag een heerlijk herfstzonnetje naar binnen scheen, trok ik daarom na een ochtend schrijven de wandelschoenen aan. Met een -ja daar is ie weer- routekaart op zak die ik in de boekenkast vond, liep ik het dorp uit.
♡ Natuurwandelroute N70 ♡
De beschrijving van deze wandelroute, de N70 genaamd die al in 1970 uitgezet werd, klonk een beetje als een pelgrimstocht. Een ultrakorte ‘pelgrimstocht’ dan, want hij is in totaal ‘maar’ 16 km. lang. Maar, vond ik, bij reflectie, filosoferen over de toekomst en mijn zoektocht naar balans, geeft een letterlijke routekaart misschien wel even houvast en het zou me zomaar op nieuwe ideeën kunnen brengen. De natuur blijft tenslotte mijn grootste inspiratiebron en gever van rust en raad. Een echte pelgrimstocht is het natuurlijk niet, want je loopt niet van kerk naar kerk, maar van berg naar berg. Of nouja, ze heten zo, maar in wezen zijn het natuurlijk niet meer dan hoge heuvels 😉
♡ Het Filosofendal en de Duivelsberg ♡
Het zijn er maar liefst acht, die ‘bergen’ die je onderweg ‘beklimt’ en bij het zien van de namen, ook die van de valleien en andere stops onderweg trouwens, was ik al geïntrigeerd: vanaf de Sterrenberg zou ik via het Filosofendal en de Duivelsberg aankomen bij Berglust om vervolgens via de Heksendans, de Toscaanse villa en een stuk van de Walk of Wisdom via Berg en Dal weer terug te komen bij mijn startpunt. En dan noem ik nog lang niet alles, want ik besloot eerst maar eens te beginnen met de eerste helft van de route. Geen haast, hè 😉 Bovendien begint zowel het start- en eindpunt van het eerste deel als die van het tweede deel voor de deur van mijn appartement. Kan niet beter.
♡ De natuur gaat z’n gang ♡
Wederom was ik aangenaam verrast over hoe mooi de Nederlandse natuur is. De route is heel divers: prachtige vergezichten, verrassende doorkijkjes en eeuwenoude bossen wisselden elkaar in het decor van een heerlijke herfstdag af. ‘Bovenop de berg’ vergeet je soms heel even wat er zich beneden in de stadjes en dorpjes waar je op uitkijkt afspeelt. Het c-woord lijkt even niet te bestaan. Onderweg zijn de andere ‘pelgrims’ en ik even met andere zaken bezig, zoals kastanjes rapen, paddenstoelen bewonderen en struinen langs de Filosofenbeek die rustig voortkabbelt, lockdown of niet. De natuur is onverstoorbaar.
Maar ook wij slaan ons er wel doorheen, zo goed en zo kwaad als het gaat. De balans vinden we denk ik daar waar het Filosofendal en de Duivelsberg samenkomen, ergens tussen berg en dal.
