Herfst in Portugal: “protect yourself”

Het begon met een sms’je van de Portugese overheid: ‘Heavy wind/rain in your region in the next 36 hours. Risk of flooding. Protect yourself.” En ik dacht: goed verhaal, lekker kort. Ken je die mop van die Twentse die op zoek ging naar de indian summer in Portugal? Ze vond hem niet. Of nouja, niet helemaal waar natuurlijk. In mijn vorige blogbericht zag je dat ik aan het zwembad lag met 30 graden. True. Dus ik vond hem wel, die mediterraanse nazomer, maar die liep op zijn laatste benen. En dus moest ik het nu doen met winterse taferelen. Voor hier dan. Want ik begreep dat het vorige week abnormaal warm was voor de tijd van het jaar en nu te koud en nat…

In mijn vorige bericht vertelde ik dat ik bij een farmhouse aan was gekomen waar ik de komende weken aan het werk ging voor de Engelse Rachel die hier op een berg woont met haar hond en kat. Ik mag hier gratis in haar cabin verblijven en krijg te eten als ik wat klusjes in en om het huis doe. Samen met de Spaans-Engelse Gemma, een 22-jarige met paars haar, heb ik hier afgelopen week van alles gedaan. Als het droog is of niet met bakken uit de lucht komt, voornamelijk in de tuin. Vlak voor vertrek herinnerde vriendin Marisa me nog aan mijn reisblog toen ik in Midden-Amerika aan het reizen en werken was in 2015. Ze zei uit te kijken naar nieuwe verhalen van ‘Machete Mandy’, haha! In Costa Rica werkte ik ook even op een boerderij op een berg en mocht ik de jungle bedwingen met een machete. Ik deed dat blijkbaar met zoveel overgave dat die bijnaam al snel geboren was… Geen machetes hier… Wel wat sikkels, snoeischaren, zagen en harken, maar ik blink hier vooral uit in het zorgen voor de groentetuin… enter: ‘Moestuin Mandy’! Alles dat je liefde geeft, groeit. Dat idee. Dus doe ik regendansjes, ga ik met compostaarde in de weer en plant ik Portugese kool met alle liefde die ik te geven heb.

Moet wel zeggen dat ik inmiddels een beetje klaar ben met die regen. Het ziet er alleen naaruit dat die regen nog niet klaar is met mij… en Portugal, helaas. Dus ik denk dat ik mijn werkvakantie misschien toch wat inkort. Tijd om verder te reizen, terug de bewoonde wereld in, wellicht. Toen afgelopen woensdag Rachel voorstelde om ons even mee te nemen naar de lokale boerenmarkt, was Gemma’s eerste reactie: ‘Oh! Then we’ll see PEOPLE again!’. Geeft wel ff aan hoe het leven hier op de berg is 😉 Moet zeggen dat ik er wat anders in sta. Geen mensen: prima, geen winkels/restaurants: no problemo, behelpen in het ouderwetse campingkeukentje: leuke uitdaging.

En zo back to basics is het hier nou ook weer niet: er is WiFi (zelfs tot in de cabin, meestal), een toilet en een fijne, warme douche in m’n cabin en ik heb stroom (die wel soms uitvalt, haha!). Maar, als het koud en nat is, zit je hier toch wat minder comfortabel. Daar komt bij dat ik ondanks de liters DEET die ik een paar keer per dag op mijn huid smeer en het slapen onder mijn klamboe, alsnog lek geprikt word door ik weet niet wat. En wie mij kent, weet: dat is een groot drama, omdat ik bulten krijg ter grootte van limoenen… Dus mijn limoenen en ik gaan de beestenboel hier toch wat eerder verlaten dan gepland waarschijnlijk. Hoe gezellig het ook is met al die spinnen die me dagelijks in mijn cabin begroeten, het is tenslotte spooky season 😉

Komt bij dat m’n houten cabin toch niet helemaal waterdicht is… en dat is met zoveel regen niet zo handig. Change of plans, dus maar. Hoort erbij. Stiekem kijk ik wel uit naar weer wat meer luxe. Dus ik breek mijn spaarvarkentje toch maar open om te tellen hoeveel luxe ik me kan permitteren 😉 Hopen dat het volgende blogbericht vanuit een badkuip geschreven wordt, in een vijfsterrenhotel, terwijl ik geniet van mijn roomservice: een biefstuk (ik eet hier op de boerderij vegetarisch) met een side of spareribs. Ach, ik droom even weg… Ben al blij met een plafond dat niet lekt, natuurlijk 😉

Ben van plan om in ieder geval te blijven tot en met maandag. Dan is Gemma jarig en ze wilde haar 23-jarige verjaardag liever hier vieren. Ook zij heeft namelijk plannen om eerder te vertrekken, vooral nadat Rachel aangaf het wel te snappen als we dat zouden doen, gezien het slechte weer. De afgelopen dagen heb ik in elke winkel waar ik kwam, dat waren er weinig, gezocht naar verjaardagsspulletjes. Want jullie weten: ik hou wel van een feestje organiseren. Ik heb inmiddels het volgende bij elkaar gesprokkeld: ballonnen met katten (ze is een cat lady), taartkaarsjes met haar leeftijd erop, een cadeautje (ketting met glow-in-the-dark-pompoenen, ze is een halloweenfreak, like me) en de ingrediënten voor een verjaardagstaart. Geen feestje zonder taart. Obviously. Dus let’s get this party started. Eigenlijk wil ik nog feesthoedjes maken voor ons en Betty de hond en Bubu de kat. Zien jullie nu ook die scène van Alice in Wonderland voor je? Ik wel. Hopelijk wordt het net zo weird. Fingers crossed!

Tot de volgende! Bedankt voor jullie reacties, vind ik echt heel leuk 🙂

P.S. Don’t worry, ik glijd hier niet van de berg af, inmiddels. Rachel had gelijk toen ze zei: die Portugezen zijn soms wat dramatisch met hun waarschuwingen. Ik voorzag 36 uur aan onafgebroken buien, leven in mijn poncho en een kolkende rivier langs mijn cabin, maar dat valt allemaal reuze mee *zoekt ongelakt hout om af te kloppen*. Dus jullie hoeven de autoriteiten nog niet te bellen dat er drie dames, een hond, een kat en een huishagedis van een berg afgehaald moeten worden. Wel een goed verhaal, trouwens…….